Kröller Müller museum
Na een lange reis van ongeveer 3 uur kwamen we aan bij het bij park van de Hoge Veluwe. Het was een mooie zonnige dag en het was daarom ook extra leuk dat we per fiets, die we in het park gratis konden gebruiken, door het park naar het Kröller Müller museum konden fietsen.
Het Kröller Müller museum bestaat voornamelijk uit een 25 hectare grote beeldentuin dat door de prachtige ligging een ware ontdekkingstocht is om doorheen te wandelen.
Op soms onverwachte plekken staat hier een unieke verzameling met onder andere beelden van Auguste Rodin, Henry Moore, Barbara Hepworth, Richard Serra en Jean Dubuffet.
Naast de vele beelden staan er ook twee paviljoens uit de jaren '60 van Aldo van Eyck en Gerrit Rietveld die de tuin sieren.
Het Rietveld paviljoen is een tot in detail afgewerkt paviljoen waarbij alles tot in detail klopt. Elke verhouding is afgestemd en dat maakt het paviljoen zo bijzonder.
Het paviljoen van Aldo van Eyck waren ze op het moment dat wij er waren helaas aan het reinigen, waardoor we het niet optimaal konden bekijken. Gelukkig mochten we er wel even snel doorheen lopen, waardoor we er toch iets van konden bekijken.
Het paviljoen heeft een bijzondere indeling met allerlei rondingen en plekjes waar verschillende beelden tentoongesteld stonden. Door de prachtige lichtinval komen de beelden mooi uit en worden er bijzondere schaduweffecten gecreeërd.
In de beeldentuin waren versschillende beelden van verschillende kunstenaars te bekijken. Drie beelden die er voor mij uitsprongen heb ik hieronder weergegeven en per kunstenaar heb ik meer werk opgezocht.
Marcello Mascherini 1906-1983 Italiaanse beeldhouwer
Mascherini is vooral bekend geworden door zijn figuratieve, meer dan levensgrote beelden, die in meerdere steden in Europa zijn te vinden in de openbare ruimte, beeldenparken en musea.Dit beeld vond ik bijzonder, omdat het een figuratief en abstract beeld weergeeft van een vrouw. Je blijft duidelijk zien dat het een vrouw is, maar dan zonder alle specifieke details en met deze weergave kun je goed zien dat dat ook niet nodig is.
Tom Claassen 1964 Nederlandse beeldhouwer
Thomas Johannes Franciscus Claassen studeerde van 1984 tot 1989 aan de Akademie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in Breda. In 1992 werd hij geselecteerd voor de Prix de Rome (beeldhouwen/beeldende kunst en openbaarheid). Hij ontving diverse prijzen, zoals de Aanmoedigingsprijs Stad Amsterdam (1993) en de Charlotte Köhler Prijs (1994). Veel werk van Claassen heeft een plaats gekregen in de openbare ruimte in geheel Nederland. Hij is vooral bekend geworden door zijn mens- en dierfiguren, die in zeer vereenvoudigde vorm zijn weergegeven. De gebruikte materialen zijn onder andere rubber, hout, jute, brons, ijzer, roestvast staal, aluminium, gips, marmer, beton, keramiek en polystyreen.Dit beeld en vooral ook andere beelden van Tom Claassen vind ik erg bijzonder en opvallend, omdat ze zo abstract zijn en je soms niet kunt zien wat het beeld laat zien dit roept vragen op en dat maakt het zo bijzonder. Je kunt er je eigen fantasie aan geven. Ook zijn de beelden levensgroot en door heel Nederland op bekende plekken te bekijken, iedereen heeft wel eens een beeld van hem gezien.
Utrecht
Hoofddorp
Schiphol
Giuseppe Penone 1947 Italiaanse beeldhouwer
Giuseppe Penone stamt af van een boerenfamilie en werkte veel in de natuur in de omgeving van zijn ouderlijk huis in Garessio. In die omgeving bevinden zich veel bossen, riviertjes en prehistorische grotten. Hij maakt beelden en installaties van natuurlijke materialen zoals steen, hout, klei en delen van planten. Het werk gaat steeds over de relatie van de mens (het menselijk lichaam) tot de natuur (aarde). Zijn beelden worden ook in brons gegoten of als keramische objecten getoond.Het werk van Giuseppe Penone is zo bijzonder, omdat het een verband legt met de natuur maar toch ook in contrast ligt door het materiaal gebruik. Het wordt opgenomen in de natuur, maar toch ook weer afgestoten en dat maakt het zo opvallend.
Op de Hoge Veluwe was het naast het bezoeken van het Kröller Müller museum ook nog de opdracht om met een groepje een soort van spoor achter te laten in de natuur. Met alleen het gebruik van de natuur zelf.
Dit is ons achtergelaten spoor:
Kortom we hebben een erg leuke dag gehad op de Veluwe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten